Tradycja Banku Spółdzielczego w Piotrkowie Kujawskim sięga lat siedemdziesiątych XIX wieku. W 1874 roku rozpoczęła działalność na wzór kasy Stefczyka Gminna Kasa Oszczędności i Pożyczek  w Piotrkowie Kujawskim, dając początek spółdzielczości bankowej na tym terenie. Miejscowość Piotrków Kujawski liczyła wówczas około 800 mieszkańców. Założycielemi organizatorem pierwszej Gminnej Kasy Pożyczkowo - Oszczędnościowej był burmistrz miasta Tytus Kwiatkowski. Urodził się na początku XIX wieku  w Lubsinie, gdzie jego ojciec Stanisław był rządcą dóbr Lubsin i Trojaczek u dziedzica Alfreda Cieleckiego z Cielczy herbu Zaremba (1821-1892). Tytus Kwiatkowski ukończył Szkołę Wydziałową w Łęczycy, a swój urząd w Piotrkowie objął we wrześniu 1848 roku. Kasa powstała w odpowiedzi na zapotrzebowanie okolicznych rolników i władz gminy, szybko zintegrowała się z lokalnym środowiskiem i zaczęła być ważnym elementem życia gospodarczego osady. Niestety w okresie zaborów administracja Królestwa Polskiego była niechętna wszelkim formom zrzeszania się ludności polskiej, stawiając różne przeszkody ograniczające procesy integracyjne. Pomimo tych niekorzystnych warunków i migracji ludności wiejskiej do miast kasa nadal prowadziła działalność, ponieważ było zapotrzebowanie na tani kredyt obrotowy. 14 stycznia 1902 roku odbyło się zgromadzenie członków Gminnej Kasy Pożyczkowo-Oszczędnościowej, które wyłoniło zarząd kasy. Znamy tylko przewodniczącego rady nadzorczej, którym był piotrkowski ksiądz proboszcz Aleksander Dąbrowski. Członkami zarządu byli pisarz gminy Kazimierz Lewandowski, pełniący funkcję kontrolera, i Józef Słodkowski z zawodu murarz, który w latach międzywojennych był prezesem miejscowej staży pożarnej. Szybki rozwój Gminnej Kasy Pożyczkowo-Oszczędnościowej został zahamowany przez wybuch pierwszej wojny światowej. Po odzyskaniu niepodległości kasa przeżywała trudności, które dotykały całe polskie społeczeństwo. Wypracowany zysk za rok 1918, rada na posiedzeniu w dniu 20 września 1919 roku postanowiła przekazać na wynagrodzenie dla członków zarządu. Na koniec 1921 roku kasa zrzeszała 37 członków. Dwa lata później przekształcono kasę w Bank Ludowy, który zarejestrowany został w sądzie we Włocławku dnia 11 sierpnia 1923 roku. Jednostka udziałowa dla członka ustalona była na 50 złotych, z tym, że jego odpowiedzialność za funkcjonowanie banku była nieograniczona. Przy powołaniu banku określono jego teren działania na gminy: Boguszyce, Czamanin, Ruszkowo, Piotrków Kujawski. Celem banku było udzielanie kredytów kupcom, rzemieślnikom i drobnym producentom na rozwój polskiego handlu, rzemiosła oraz rolnictwa. W skład zarządu na dwuletnią kadencję zostali wybrani: Roman Piasecki - jako przewodniczący oraz członkowie: właściciel "Polskiego Sklepu Kolonialno-Spożywczego" Bolesław Spychalski, nauczyciel piotrkowskiej szkoły Jan Nowakowski, rządca rolny w Anusinie Józef Kowalski, właściciel majątku Piotrków Kujawski Bolesław Walery Tabaczyński i kierownik poczty Marian Wojciechowski. 22 marca 1928 rokuw pomieszczeniu Urzędu Gminy 165 osób reaktywowało Gminną Kasę Pożyczkowo-Oszczędnościową (GKPO) w Piotrkowie Kujawskim. Zgromadzenie otworzył wójt gminy Piotrków Kujawski Franciszek Szeib (Szciba). Na przewodniczącego zgromadzenia wybrano piotrkowskiego proboszcza ks. kanonika Henryka Koławskiego, na asesorów kierownika piotrkowskiej szkoły Zygmunta Kędzierskiego i pisarza gminnego Czesława Fryszkowskiego, a na sekretarza rzeźnika Jana Antoniego Bekiera. Po przedstawieniu porządku obrad Franciszek Szeib przeczytał i objaśnił statut kasy spółdzielczej. W przedstawionym statucie dokonano kilku zmian, a właściwie wpisów, przystosowując go do potrzeb spółdzielni, po czym został w całości przyjęty  przez walne zgromadzenie. W myśl statutu pełna nazwa brzmiała: "Gminna Kasa Pożyczkowo-oszczędnościowa z odpowiedzialnością nieograniczoną w Piotrkowie Kujawskim." z siedzibą w Piotrkowie Kujawskim, gmina Piotrków Kujawski, powiat nieszawski, województwo warszawskie. Członkami spółdzielni mogły być osoby pełnoletnie zamieszkałe w gminach: Boguszyce, Czamanin, Ruszkowo i Piotrków Kujawski, w powiecie nieszawskim. Siedziba kasy znajdowała się w Urzędzie Gminy przy ulicy Kościelnej. Kapitał zakładowy obejmował kwotę 2000 zł. Kasa współpracowała z Państwowym Bankiem Rolnym w Warszawie. Założycielem reaktywowanego w 1928 roku banku byli Jan Grabowski z Piotrkowa Kujawskiego i Roman Piasecki z Paradowa, a w skład zarządu weszli: Jan Grabowski - prezes, Wojciech Ulewicz i Emil Wizer. Cały zarząd rok później, zgodnie z rozporządzeniem Prezydenta RP z 30 grudnia 1924 roku, podał się do dymisji, gdyż prezes zarządu został wybrany wójtem piotrkowskiej gminy, a członkowie zarządu radnymi tej gminy. Pracownikiem kasy został Władysław Szutenbach, który otrzymał pensję 240 zł miesięcznie, a rachmistrzem Czesław Nejman, będący zarazem pełnomocnikiem sekretarza gminy. Kolejne dokumenty do zarejestrowania kasy spółdzielczej w Piotrkowie Kujawskim wpłynęły do Sądu Okręgowego we Włocławku5 kwietnia 1928 roku. Według statutu spółdzielnią zarządzali: zarząd, rada nadzorcza i walne zgromadzenie. Na koniec 1932 roku kasa zrzeszała 115 członków, w tym dziewięciu narodowości niemieckiej (stan udzielonych kredytów wynosił 26 769,70 zł, a suma zgromadzonych oszczędności - 2803 zł.). Według księgi pożyczek z pożyczek skorzystało 94 rolników na kwotę 22 063,50 zł, 13 urzędników na sumę 3820,00 zł, czterech rzemieślników na sumę 650,00 zł i innych na sumę 236,20 zł. W 1932 roku zarząd spotykał się, aż 32 razy. Oprocentowanie od pożyczek (łącznie z prowizją) w stosunku rocznym w tym roku wynosiło 12 proc., a od wkładów oszczędnościowych 6 procent. Na koniec 1935 roku kapitał zakładowy wynosił 3001,12 zł, kapitał zasobowy - 1194,05 zł, wkłady - 757,07 zł i pożyczki - 13 681,10 zł. Notowany od 1938 roku wzrost obrotów kasy został przerwany wybuchem drugiej wojny światowej i okupacją hitlerowską. Mimo zmian nazw i różnic uwarunkowań bankowa placówka spółdzielcza w Piotrkowie Kujawskim dobrze przetrwała okres międzywojenny. Reaktywowanie przedwojennej Gminnej Kasy Oszczędnościowo-Pożyczkowej w Piotrkowie Kujawskim formalnie nastąpiło dopiero w sobotę 1 grudnia 1945 roku, kiedy to odbyło się tylko posiedzenie zarządu. Kilka dni później 10 grudnia 1945 roku odbyło się powołanie rady nadzorczej (w okrojonych składach sprzed 1939 r.). Organy postanowiły wznowić działalność kasy, która nie posiadała po wojnie żadnych środków finansowych. Inicjatorami wzniesienia  kasy byli Władysław Błaszczyk, Józef Grabowski, Władysław Pacholski, Adam Socha, Bolesław Szmajdziński i Waldemar Zgorzałek. W roku 1949 dnia 27 lipca Sąd Okręgowy Rejestrowy w Toruniu Wydział Zamiejscowy we Włocławku zarejestrował obecną spółdzielnię pod nazwą "Gminna Kasa Spółdzielcza z odpowiedzialnością udziałami w Piotrkowie Kujawskim" z siedzibą w Piotrkowie Kujawskim. Natomiast dnia 21 sierpnia 1956 roku ten sam Sąd zarejestrował Spółdzielnię pod nazwa "Kasa Spółdzielcza w Piotrkowie Kuj." rozszerzając teren działania na gromady: Piotrków Kuj., Sadlno, Lubsin, Szewce, Bycz, Boguszyce, Makoszyn, Ośno - Górne, Tomisławice, Zakrzewek, Przewóz, Połajewo, Nowy Dwór, Budzisław, Witowo. W 1961 roku 5 sierpnia znów zmieniono nazwę spółdzielni, tym razem na "Kasa Spółdzielcza - Spółdzielnia Oszczędnościowo Pożyczkowa w Piotrkowie Kujawskim" z terenem jak wyżej. W następnym roku dnia 7 sierpnia 1962, zmieniono nazwę na "Bank Ludowy, Spółdzielnia Oszczędnościowo - Pożyczkowa w Piotrkowie Kujawskim". W tym czasie oprócz działalności bankowej, Spółdzielnia wspierała inicjatywę społeczną. I tak np. w 1966 roku, gdy zysk wyniósł ponad 306,5 tyś. zł, a po potrąceniu podatku do podziału zostało prawie 230 tyś. zł, na cele społeczno-kulturalne przeznaczono ponad 43,1 tyś. złotych. Zostały one wydatkowane między innymi na modernizację kina, budowę szkoły i wyposażenie świetlicy w Piotrkowie Kujawskim, dofinansowanie remiz strażackich w Połajewie i Bytoniu oraz  na pomoce naukowe dla szkoły w Połajewie. W 1968 roku z funkcji prezesa Zarządu ustąpił Tadeusz Godlewski. Rada wybrała na to stanowisko dotychczasową główną księgową Banku, Bogumiłę Wardęcką. Dalsze dzieje Banku Spółdzielczego w Piotrkowie Kujawskim są szczegółowo opisane w książkach doktora Jarosława Kołtuniaka pod tytułem „Bank Spółdzielczy w Piotrkowie Kujawskim (1879-2009)” oraz „135 lat bankowości spółdzielczej na Kujawach”.   Obecnie Bank Spółdzielczy w Piotrkowie Kujawskim jest dynamicznie rozwijającą się instytucją finansową, posiadającą swoje placówki na terenie czterech gmin. Centrala znajduje się w Piotrkowie Kujawskim, oddziały w Dąbrowie Biskupiej i Zbójnie, punkty kasowe w Bytoniu, Działyniu i Golubiu - Dobrzyniu. Bank nieustannie poszerza ofertę dostępnych produktów i kanałów ich dystrybucji, stawia na nowoczesność w zakresie bankowości elektronicznej i elastyczność w stosunku do potrzeb klienta. Gwarantem jakości usług jest fachowa i wykształcona kadra. Załoga banku systematycznie podnosi swoje kwalifikacje, uczestnicząc w licznych, specjalistycznych szkoleniach. Bank wspomaga również finansowo lokalne przedsięwzięcia społeczne i kulturalne, organizacje, szkoły i przedszkola. Działalność banku została dostrzeżona przez klientów i samorządy, które zgłosiły jego kandydaturę do godła promocyjnego „Orła Agrobiznesu”. Tytuł ten i certyfikat bank odebrał z rąk wicemarszałek Sejmu Ewy Kierzkowskiej w 2009 roku. Ponadto w tym samym roku doceniono także szczególne osiągnięcia biznesowe i rozwój banku w warunkach gospodarki rynkowej uhonorowaniem zaszczytnym tytułem „Geparda Biznesu”. Warto również odnotować, że Spółdzielcza Grupa Bankowa, którą współtworzy Bank Spółdzielczy w Piotrkowie Kujawskim, zdobyła godło promocyjne „Teraz Polska”. W ubiegłym roku Bank Spółdzielczy w Piotrkowie Kujawskim został laureatem konkursu „Kujawsko – Pomorski Gospodarczo – Samorządowy HIT 2010”. Bez wątpienia są zatem powody do dumy i kultywowania pięknej tradycji oraz przesłanki rozwoju na dalsze lata.